Ard-arda gəlib-gedən bu siyasətçilər dəstəsi nəyə lazımdır? Təkcə öz ciblərini doldurmağamı?
İndiki durumda yaxınlaşmanın... daha düzgün yolu budur ki, gərək təqsirkar və ya günahkar axtarmayasan.
Axır ki, Türkiyə də yada düşdü...
Rəsmi Vaşinqton Azərbaycandakı vəziyyətlə bağlı bir müddət sussa da, bu, heç də rəsmi Bakının ona sevgisini artırmayacaq.
Rusiya ilə qonşu olmağın özü böyük bədbəxtlikdir...
Avropa Birliyi son günlərini yaşayır? Bunu iddia və ya təkzib etmək eyni dərəcədə çətindir – belə də ola bilər, elə də...
Rusiya hətta idman yarışlarında da özünəməxsus davranışlarıyla fərqlənir.
Rusiyalı diplomatlar artıq rahat ola bilərlər.
Arabir – «bomba axtarışları»ndan macal tapanda, bunu da düşünməyə dəyər...
Ermənistan fürsət düşəndə hətta öz hərbi və siyasi müttəfiqindən də şikayətlənir, amma rəsmi Bakı Rusiyanın vəkili kimi çıxış edir, onun Azərbaycanın yaxın dostu olduğunu deyir...
Hamı eyni planetdə yaşayır və siyasətdə küsüb kənara çəkilməklə heç nə çözülmür.
Kiçik xalqların «böyük oğul»lara ehtiyacı olur, böyük xalqlarsa bunun heç fərqində deyillər.
Bəzi «populyar liderlər» başa düşmürdülər ki, cəmiyyət, sadəcə, onlara çəpik çalır, bir növ əylənir!
Bilirsiniz, buz nə vaxt əriyəcək? O vaxt ki ölkədə dialoqa ehtiyac duyulucaq. İndi hansı sahəyə baxırsan - monoloqdur.
BMT-nin Türkiyədə keçirilən humanitar sammiti diqqətimi çox da çəkməzdi, bir detal olmasaydı.
Rəsmi Bakı daha öz cəmiyyətinə Qarabağ haqqında yalan danışmağa lüzum görmür.
Bölgəyə sülh yalnız tərəflərdən birinin tam təslim olması nəticəsində gələ bilər...
Bakıda, küçədə gedərkən oxusam, məni ən yaxşı halda dəli, ən pis halda isə ictimai asayişi pozan xuliqan sayarlar...
Görəsən, qondarma «DQR»-in müstəqilliyi tanınsa, nə baş verəcək? Bir daha məlum oldu ki, heç nə.
Qoy hakimiyyət insanları avam yerinə qoymasın, onlarla əylənməsin. Açıq hökumət sevdası burada baş tutan məsələ deyil, çünki lap az da olsa, elə şeylər üzə çıxa bilər ki...
Davamı
