Təssəvvür edin, «Şahdəniz» layihəsi işə düşür, yenə də ölkəyə böyük pullar gəlir. Amma pullar dövr edib Avropaya qayıtmır
Azərbaycan müxalifətinin bir qayğısı var - bu da yeni birlik formulu tapmaq, bir daha üzücü birləşmə mexanizmini işə salmaqdır
Məsələn, İ. Stalinin dövründə ölkədən 10 ildə 17 milyard dollar çıxarmaq olardımı? L. Brejnev təvazökar adam deyildi, amma onun da xaricdə pulları yox idi
Ermənistan siyasətinin barometri Rusiya mətbuatıdır, çünki bu dövlətin etməli olduqlarının hamısı Rusiyada cızılır. Bu barometr isə indi yaxşı bir şey göstərmir.
Çox maraqlı vəziyyət yaranıb. Arabir ali məktəblər, telekanallar, qəzetlər bu məsələyə toxunur. Hamı deyir ki, ad verilməlidir, abidə qoyulmalıdır. Amma…
Azərbaycanda «Kişinin sözü bir olar!» deməyi sevirlər. Bəlkə bunu həm də elə «Kişinin seçimi bir olar!» kimi başa düşmək lazımdır?
Hamı qiymətlərin total şəkildə artıralacağı günü gözləyir. Axırıncı dəfə belə bir hal, səhv etmiriksə, 2007-ci ildə olmuşdu. O vaxt insanların yeni qiymətlərə alışması üçün böyük vaxt tələb olundu
Ən çox diqqət çəkən odur ki, V. Yanukovych-ə Avropa ilə bağlı tələbləri yatırtmaq nəsib olsa belə, o, daha ölkəni Avrasiya İttifaqına və Gömrük Birliyinə sürükləyə bilməyəcək. Bunu çox böyük ehtimalla təxmin etmək olar.
Ölkə müxalifəti «dissident klubu» adlanmamaq üçün güclü, əsl siyasi partiya adlanmaq üçünsə zəifdir.
Rusiya hər dəfə Azərbaycanla Ermənistanı birləşdirən tərəzinin gözünə xırda bir daş qoymaqla gah Ermənistana, gah da Azərbaycana «diqqət»ini artırır.
Vilnüs sammitində baş verənlər nə idi? Rusiyanın regional gücünün təntənəsi, yoxsa digər bir amil?
Doğrusu, düşünürdük ki, Vilnüs sammiti həftənin əsas hadisəsi olacaq, amma İ. Əliyevin jurnalistlərin dostu elan edilməsi bunu bir qədər arxa plana keçirdi.
Ukrayna prezidenti V.Yanukoviç, açıq mətnlə ölkəsinin Gömrük İttifaqına qoşulacağını bəyan edən S.Sarkisyan və daha avtoritar ölkə olan Belarusun təmsilçisi də Vilnüsə gedirsə, onda İ.Əliyev nə səbəbə ora getməsin?
Bəlkə də bütün işlərdə, əməllərdə bir məntiq var. Amma bəzən elə olur ki, ha çalışırsan bu məntiqi tuta bilmirsən. İ.Əliyevin bu il jurnalistlərin dostu seçilməsi də bu qəbildəndir.
...avtoritar liderlərin səfərləri daha maraqlıdır, onlar teatral baxımdan daha rəngarəng olur. Onlar sanki biri-birinə «Sən məni təriflə, mən də səni!» deyirlər.
Amma axır vaxtlar kitab köşklərinə baxanda adamın ürəyi açılırdı. Burada nəinki F. Nietzschenin, hətta C. Oruellin Azərbaycan dilində kitablarına rast gəlmək olurdu
Üçüncü dəfə prezident olandan sonra İ. Əliyevin xarici siyasət məsələlərində böyük, hətta qibtə olunacaq dərəcədə böyük fəallıq göstərdiyini demək olardı, əgər bəzi nüanslar olmasaydı
Yeni prezident G. Margvelashvilinin öz andiçmə mərasimində M. Saakashvili görmək istəməsi onu deməyə əsas verir ki, bu ölkədə bir az əvvəl deyilən məsələni nəzərə alırlar
Azərbaycanın da öz qəzetləri, jurnalları olmalıdır. Ən azı dünyadakılara oxşamaq üçün - axı Azərbaycanda oxşamaq olmaqdan həmişə önəmli olub…
Belə səfərlər Türkiyəni heç də arzuolunan statusda nümayiş etdirmir. Ona görə ki, on illərdir ki, arzularda yaşayan bir Türkiyə də var...
Davamı
